در بین تمام انواع سگ، بعضی از نژادها هستند که به صورت ذاتی نگهبانی و مراقبت را دوست دارند. به این سگ‌ها نگهبان یا گارد گفته می‌شود، آنها به صورت غریزی از انسان و محیط اطرافش مراقبت و نگهبانی می‌کنند. اما می توان آنها را برای محافظت شخصی از انسان نیز تربیت کرد. سگ‌های محافظ با سگ‌های نگهبان خانه متفاوت هستند و باید بدانند که چه زمانی صاحبشان در خطر است. آنها باید بتوانند تشخیص دهند که چه زمان و چگونه نسبت به اتفاقات اطرافشان واکنش نشان بدهند. در این مطلب شما را با ۵ تا از بهترین نژادهای سگ که برای محافظت شخصی از انسان پتانسیل بالایی دارند آشنا می‌کنیم و درباره نکات آموزش و تربیت آنها توضیح دهیم.
تفاوت سگ نگهبان و محافظ شخصی چیست؟
یک سگ نگهبان واقعی، همیشه سعی می‌کند تا صاحبش را از ورود افراد مزاحم به محیط نگهبانی (مثل حیاط، باغ و خانه) آگاه سازد و در صورت لزوم متجاوز را از محیط دور کند. اما در طرف مقابل یک سگ محافظ شخصی فقط و فقط به دستور یک فرد (صاحبش) واکنش نشان می‌دهد و تحت فرمان صاحبش است. علاوه بر این سگ محافظ می تواند تشخیص دهد که خطری صاحبش را تهدید می‌کند یا خیر.
طبق کتابچه راهنمای ارتش آمریکا FM-740، سگ محافظ نمی‌تواند با کسی به جز نگهبان اصلی خود دوست شود. این سگ‌ها توسط یک نفر تغذیه و تمرین داده می‌شوند.
بهترین نژادهای سگ برای محافظت از انسان
در ادامه شما را با ۵ تا بهترین سگ‌ها برای نگهبانی از انسان آشنا می‌کنیم. تصور نکنید که هر نژاد سگی که از این نژادها متولد می‌شود می‌تواند این کار را انجام دهد. این سگ‌ها برای محافظت از انسان باید آموزش ببینند. در مورد اصول تربیت و نکات مهم تربیتی هم در ادامه صحبت می‌کنیم.
سگ دوبرمن پینچر
در مورد اینکه کدام نژاد “بهترین” است، اختلاف نظر وجود دارد، اما دوبرمن‌ها یکی از معدود نژادهایی هستند که به عنوان سگ محافظ شخصی عملکرد بسیار خوبی دارند.
بنا به گفته سایت pethelpful:
اولین سگ محافظ شخصی یک سگ دوبرمن بود که برای دفاع از صاحبش که یک مامور مالیاتی بود به کار گرفته شده است. این فرد سگ‌های خود را طوری آموزش داده بود تا در زمان دفاع هیچ ترسی از خود نشان ندهند و تنها زمانی حمله کنند که به آنها دستور داده شود.
دوبرمن‌ها سگ‌های غول پیگری نیستند اما جثه بزرگ و بدنی عضلانی دارند و همین موضوع آنها را بزرگ و ترسناک نشان می‌دهد. این نژاد معمولا حدود ۴۰ کیلو وزن دارد و قد آنها بین ۶۰ تا ۷۰ سانتی‌متر است.
این سگ بسیار وفادار و نترس است و به همین دلیل در لیست بهترین سگ‌های گارد قرار می‌گیرد.
سگ کین کورسو
کین کورسو یا ماستیف ایتالیایی هم پتانسیل بالایی دارد که یک سگ محافظ شخصی عالی باشد. این سگ در زمان رومیان به عنوان سگ نگهبان و گارد شخصی اشراف زادگان استفاده می‌شد.
این یک نژاد ایتالیایی بزرگ با وزن حدود ۴۵ تا ۵۰ کیلوگرم، بدنی عضلانی، پوزه کوتاه و دندان‌های قدرتمند است. کن کورسو جزو سگ‌های گروه کاری محسوب می‌شود.
برخلاف دوبرمن، این نژاد جثه بزرگی دارد و همین موضوع آموزش فرمانبرداری آنها را سخت می‌کند. در صورتی که آموزش دهنده تجربه و مهارت کافی نداشته باشد، سگ به خوبی فرمان او را انجام نمی‌دهد.
روتوایلر
روتوایلرها اولین بار توسط رومی‌ها و به منظور گله‌داری مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اما بعدها از این نژاد برای کشیدن گاری و هدایت دام‌ها استفاده شده است. امروزه نیز از روتوایلر در نیروهای پلیس و ارتش استفاده می‌شود.
ظاهر خشن، خلق‌وخوی محافظتی و دوری آنها از غریبه‌ها، این سگ را در میان بهترین سگ‌های محافظ شخصی قرار می‌دهد. این نژاد حدود ۶۰ کیلوگرم وزن دارد و براحتی برای محافظت شخصی می‌توان آنها را آموزش داد. روتوایلر به اندازه دوبرمن چابک یا سریع نیستند اما گزینه مناسبی برای نگهبانی شخصی هستند.
جاینت اشناوزر
یکی دیگر از نژادهای سگ شوتژوند (schutzhund)، اشناوزر آلمانی است. اشناوزها سگ‌های بزرگی هستند، قد آنها حدود ۶۰ تا ۷۰ سانتی‌متر می‌رسد اما نسبت به روتوایلر وزن کمتری دارند.وزن اشناوزر حدودا ۴۰ کیلوگرم است. به همین دلیل این سگ برای افرادی با جثه کوچکتر بهتر است زیرا مدیریت و کنترل آنها راحت‌تر است. علاوه بر هوش بالا، یکی از ویژگی‌های بارز جاینت اشناوزر، قدرت یادگیری و فرمان پذیری آن‌هاست که برای یک سگ محافظ بسیار مهم است.
ژرمن شپرد
اما بهترین سگ محافظ شخصی، ژرمن شپرد است. این سگ یکی از محبوب‌ترین نژادهای سگ است. ارتش آمریکا از نژادهای مختلف سگ برای محافظت و نگهبانی استفاده می‌کند، اما ژرمن شپرد محبوب‌ترین آن‌هاست.
این سگ بسیار وفادار است و جزو باهوش‌ترین سگ‌های دنیاست و فرمان‌ها و آموزش‌ها را به سرعت یاد می‌گیرند.
برای آشنایی بیشتر با سگ‌هایی با غریزه نگهبانی و محافظت، معرفی ۶ نژاد سگ مناسب برای نگهبانی و نحوه آموزش آنها را مطالعه کنید.
نکات مهم درباره آموزش سگ‌های محافظ
در ادامه درباره مهمترین نکاتی که در تربیت و آموزش سگ‌های محافظ باید در نظر گرفته شود صحبت می‌کنیم.
اجتماعی کردن:
اولین و مهترین آموزشی که باید یک سگ گارد و محافظ و نگهبان ببیند، آموزش اجتماعی شدن است. باید سگ را اجتماعی کنید تا از موقعیت های جدید و غیرعادی نترسد و واکنش نشان ندهد. این کار بهتر است در زمان تولگی و تا ۱۶ هفتگی انجام شود.
اجتماعی شدن می تواند با پیاده روی بردن سگ آغاز شود. با این کار به سگ می‌آموزیم که یک عابر پیاده با یک مهاجم چه تفاوتی دارد و چگونه به نظر می‌رسد. اینگونه می‌فهمد که چه زمانی احساس خطر کند و واکنش نشان دهد. هر سگی نمی‌تواند تشخیص دهد که چه کسی مهاجم است، پس نباید هر سگی برای محافظت شخصی آموزش داده شود.
آموزش فرامین اولیه:
آموزش‌های اولیه و ضروری مانند بنشین، بیا، بخواب و بگیر را باید به سگ محافظ یاد داد تا با شنیدن آنها فرمان را انجام دهد. علاوه بر این باید یاد بگیرد که با فرمان صاحبش پارس کند یا ساکت باشد. اگر سگ به‌طور مداوم از این دستورات پیروی نمی‌کند، بهتر است برای محافظت آموزش نبیند.
آموزش پارس کردن:
در این مرحله باید به سگ یاد داد که با نزدیک شدن هر غریبه‌ای پارس کند. سگی که به سمت غریبه پارس می‌کند اسلحه‌ای به نام ترس را در اختیار دارد. قطعا سگ محافظی که پارس می‌کند ترسناک‌تر از یک سگ گارد ساکت به نظر می‌رسد. پارس کردن در سگ‌ها به صورت غریزی اتفاق می‌افتد اما یک سگ محافظ باید یاد بگیرد که با دستور صاحبش پارس کند. اگر سگ به دستور صاحبش پارس نمی‌کند، برای سگ محافظ گزینه خوبی نیست.
آموزش دفاع از صاحب:
برای مرحله بعدی در فرآیند آموزش، باید فردی را پیدا کنید که سگ نمی‌شناسد. در این آموزش “غریبه” هنگام پیاده‌روی باید به صاحب سگ نزدیک شود و سگ را به چالش بکشد. در این هنگام صاحب سگ فرمان پارس کردن می‌دهد و فرد مهاجم با شنیدن صدای سگ باید عقب بنشیند. این کار به سگ اعتماد به نفس بیشتری می‌دهد.
تا اینجا آموزش محافظت به سگ تمام می‌شود. در این مرحله سگ پارس کردن را آموخته است و از صاحبش در برابر هر مزاحمی حفاظت می‌کند. از این نقطه به بعد آموزش بگیر کردن سگ است که می‌تواند خطرناک باشد. پس پیشنهاد نمی‌کنیم که این کار را به سگ خود یاد بدهید چون مدیریت و کنترل سگ ممکن است از کنترل فرد خارج شود.
محتوای این مطلب توسط تیم مجله صورتی‌ها، تولید نشده است و صرفا یک رپورتاژ خبری است و تیم صورتی‌ها محتوای نوشته را تایید یا رد نمی‌کند.
