آلزایمر شرایط وحشتناکی برای خانواده و خودِ بیمار ایجاد می‌کند. همانطور که می‌دانید آلزایمر، بیماری فراموش کاری است. فرد با پیشرفت این بیماری، خاطرات ارزشمند کوتاه و یا طولانی خود را از دست می‌دهد، همچنین توانایی انجام کارهای نرمال را ندارد و همیشه متکی به دیگران است. اگر در اطرافمان کسی دچار بیماری آلزایمر شد، چه کنیم؟ چه رفتاری می‌توانیم نشان دهیم؟ در ادامه این مطلب از مجله بانوان و دخترانه صورتی‌ها، چگونگی رفتار با بیماران آلزایمری را بررسی خواهیم کرد. همراه ما باشید.
رفتار با بیماران آلزایمری
آمار بیماری آلزایمر اگر ترسناک هم نباشد، شگفت انگیز است و نحوه رفتار با بیماران آلزایمری سخت می‌باشد. انجمن آلزایمر در مورد این بیماری آماری را منتشر کردند، این آمار عبارتند از:
- آلزایمر ششمین علت مرگ و میر در جهان غرب است.
- یک سوم افراد مسن با آلزایمر می‌میرند.
- هر ۶۶ ثانیه، فردی در غرب به این بیماری مبتلا می‌شود.
- خانواده افراد مبتلا به این بیماری بیش از ۵ هزار پوند در سال به مراقبت از بیماران آلزایمری خرج می‌کنند.
- این بیماری بیش از سرطان سینه و پروستات موجب مرگ می‌شود.
- از ۵٫۴ میلیون آمریکایی مبتلا به آلزایمر، حدود ۵٫۲ میلیون نفر از آنها ۶۵ سال و بالاتر دارند و در حدود ۲۰۰ هزار نفر از این بیماران، زیر ۶۵ سال (مبتلا به آلزایمر جوانتر) هستند.
- یکی از نه نفر افراد ۶۵ سال و بالاتر، بیماری آلزایمر دارد.
در حالی که تقریبا غیرممکن است، بدانید آلزایمر یا زوال عقل چطور اتفاق می‌افتد اما می‌توانید نشانه‌های آن را تشخیص دهید. در این جا شما برخی از ویژگی‌هایی که بیمار مبتلا به آلزایمر و زوال عقل دارد را، می‌خوانید.
یک آزمایش در بین چند نفر انجام شد. قبل از انجام این آزمایش افراد گفتند که می‌توانند کارهای ساده و روزمره‌شان را خودشان به تنهایی انجام دهند اما نتیجه در پایان مسابقه متفاوت شد. تعدادی از افراد حتی نتوانستند کارهای ساده را انجام دهند و اعلام کردند که نمی‌توانند از عهده انجام کارها بربیایند.
نتیجه گیری این بود: افرادی که مبتلا به زوال عقل یا آلزایمر هستند، سرگردان خواهند شد. این افراد نیازمند کمک دیگران هستند، حتی کارهای ساده مانند حمام رفتن، غذا خوردن و … را به تنهایی نمی‌توانند انجام دهند. خانواده‌ی کسی که دچار آلزایمر می‌شود، بیشتر به درمان احتیاج خواهند داشت، تا خودِ فرد. معمولا این خانواده‌ها با یک بزرگسالِ کودک مواجه هستند به همین دلیل هم رفتار با بیماران آلزایمری سخت است.
تجربه شخصی یک فرد در مورد رابطه با بیماران آلزایمری
عمه من بیش از سی سال در صنعت تلویزیون در شهر نیویورک مشغول به کار بوده و به عنوان مدیر خبره صعود کرده است. متأسفانه او در پنجاه سالگی دچار زوال عصبی (آلزایمر) شد. با این حال، توانست به دلیل هوش و خدمات پشتیبانی او که بخشی از کارش بود، این ضعف را در محیط کار جبران کند ولی بعد از مدتی دچار از کار افتادگی شد.
زمانی که پزشکان تشخیص رسمی وجودِ بیماری آلزایمر را دادند، وضعیت ترسناک شد و می‌دانید که نحوه رفتار با بیماران آلزایمری سخت می‌باشد. مثلا با اتومبیل خود ساعات‌ها در خیابان‌ها سرگردان می‌ماند، با چیزهای تکراری زندگی می‌کرد، به صورت حساب‌هایش نمی‌رسید و اغلب اوقات بی رحم بود. هنگامی که ما بالاخره او را به یک مرکز مراقبتی، انتقال دادیم، آپارتمان او کثیف و شلوغ بود که ناخودآگاه یک تیم برای تمیز کردن منزل دعوت کردیم.
برای مدت طولانی، من هرگز نمی‌دانستم چگونه با عمهام ارتباط برقرار کنم. من او را نادیده می‌گرفتم و هنگامی که او را می‌دیدم آرام می‌شدم و سعی نمی‌کردم زیاد صحبت کنم.
اگر من نیاز داشتم با او ارتباط برقرار کنم، با انزجار و سرخوردگی بود. من اغلب سعی می‌کنم به او دروغ بگویم، توهمات را فرا می‌گیرم و او را مستقیما در مورد داستان‌هایی که او اشتباه گفته است، تنظیم می‌کنم.
هنگامی که بیشتر در مورد تشخیص بیماری او اطلاعاتی آموختم، نحوه برخوردم با او بهتر شد. هر گونه ناراحتی که داشتم از بین بردم و از امروز لذت می‌برم. در زیر چند نکته در مورد چگونگی رفتار با یک بیمار آلزایمری را آورده‌ایم:
قانون انسانی در رفتار با بیمار آلزایمری
افراد مبتلا به این شرایط ترسناک هستند به همین دلیل رفتار با بیماران آلزایمری سخت است. آنها می‌دانند که نمی‌توانند کاری انجام دهند و به همین دلیل ناامید و گیج شده‌اند. اشتباه رفتاری شما باعث خواهد شد که آنها بیشتر منزوی شوند.
شاید به نظر کار سختی بیاید و همه افراد بخواهند که از این افراد دور شوند، چون واقعا کاری از دست‌شان بر نمی‌آید ولی این کار اشتباه است و باید بمانیم و همراهی‌شان کنیم.
حقیقت دروغ را تایید کنید
بیماران آلزایمر داستان‌هایی را می‌گویند که نادرست هستند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، شما نگویید که داستان اشتباه و دروغ است زیرا باعث می‌شود که فرد احساس سردرگمی کند. در عوض، به داستان یا بیانیه گوش کنید و آن را در ذهن خود به عنوان یک حقیقت دروغین تشخیص دهید. اگر به نظر می‌رسد داستان موردی دارد که برای عزیزِ شما آسیب خواهد رساند، حتما آن را بررسی کنید و حقیقت را به چالش بکشید، در غیر این صورت اقدامی انجام ندهید و فقط تایید کنید. پس یک معیار برای رفتار با بیماران آلزایمری این است که حقیقت دروغ او را تایید کنید.
[box type=”download” align=”” class=”” width=””]مطلب پیشنهادی برای شما:
♦ بررسی دروغ‌های مصلحتی و دروغ‌های سیاه در زندگی
[/box]منحرف و هدایت
در جواب سوال ” نحوه رفتار با بیماران آلزایمری چگونه باید باشد؟ “باید بگوییم که زمان‌هایی وجود خواهد داشت که بیمار آلزایمری شما، یک موضوع را به یاد نیاورد و سعی در به یاد آوردن آن داشته باشد. زمانی که به نظر می‌رسد آنها خیلی ناراحت هستند یا شخص را هدایت کنید و یا کلا منحرف نمایید.
چیزهایی را که آنها فراموش کرده‌اند را به چالش بکشید و یادآوری کنید یا به طور کل موضوع را عوض کرده یا از آنها یک سوال درباره چیزی جدید بپرسید. این امر آنها را از احساس ناتوانی و خلق و خوی افسرده که باعث ایجاد زوال عقل می‌شود نجات می‌دهد.
آن را مثبت نگه دار
من خوش شانس هستم که عمهام با وجود وضعیت وحشتناکی که دارد، آفتابی است (مثبت و پرانرژی). این به او اجازه می‌دهد تا در مواجهه با تجربه غم انگیز بتواند شادی موقتی پیدا کند.
با این حال، هر بیمارِ زوال عقل و یا بیماری آلزایمر در وضعیت مثبت ذهنی قرار ندارد، این وظیفه شماست که اتفاق‌ها را مثبت نگه دارید. سعی کنید محیط و موقعیت را زیباتر کنید، مثلا با تنظیم کردن نور اتاق محیط بهتری فراهم خواهید کرد.
محیط زیبا و پرآرامش به فرد کمک می‌کند که مثبت‌تر باشد و همین موضوع برای رفاه روانی او مهم است. این به آنها اجازه می‌دهد تا در طول زندگی با موارد خوبی روبرو شوند.
او را ساده و روشن نگه دارید
هنگام برقراری ارتباط با یکی از عزیزان خود، ساده بودن آن را حفظ کنید و مسیرها را با مسیرهای یک مرحله‌ای ادامه دهید. افراد مبتلا به زوال عقل و آلزایمر نیاز به دستورالعمل‌های روشن دارند زیرا تلاش می‌کنند پیام‌های پیچیده و چند مرحله‌ای را به خاطر داشته باشند. ساده بودن کارها، به آنها کمک می‌کند تا وظایف کمی را انجام دهند و احساساتی از توانایی خود را به وجود آورند که می‌تواند منجر به ایجاد اعتماد به نفس شود.
مهربان، خنده‌رو و یادآور باشید
با فردی که بیماری آلزایمر دارد، مهربان باشید. با تشویق و همدلی از او حمایت کنید. به آنها عشق بورزید و کارهای خوبی انجام دهید. زیرا اگر سردرگمی و اضطرب با این شرایط همراه باشد، بیماری‌شان شدید خواهد شد.
علاوه بر این، خنده بهترین دارو است، حس شوخ طبعی را ادامه دهید. این مسئله موجب تقویت خلق و خوی شما نیز می‌شود و ممکن است این خنده، عزیزان شما را از رنج خود رها کند، حتی اگر برای یک لحظه هم که شده!
فرد مبتلا به آلزایمر ممکن است نیم ساعت بعد، به یاد نیاورد که چه اتفاقی افتاده، اما امکان دارد ۴۰ سال پیش را به طور واضح به یاد داشته باشید که برای آنها نوعی تسکین‌دهنده به شمار می‌آید.
ممنون که با مطلب “نحوه رفتار با بیمار آلزایمری” همراه ما بودید.
لینک منبع: